σύγχρονος χορός

Βέλγιο

Η αγωνία για την τάξη και η ενδελεχής διαχείριση της κάθε πράξης και χειρονομίας ίσως ενέχουν αρετή, αλλά τι γίνεται με τη μανία που αναμφίβολα μας στοιχειώνει σαν ακαταμάχητος πειρασμός; Είναι τόσες και τόσες οι κινήσεις, τόσες οι έμμονες ιδέες που μας καθησυχάζουν και μας παγιδεύουν και αποτελούν τα όσα πιστεύουμε για την ύπαρξή μας: τα πολλαπλά «εγώ» που μας δημιουργούν σύγχυση σχετικά με την αληθινή μας ταυτότητα… Μια εσωτερική πάλη, μια εμμονή με την ακρίβεια της κίνησης από ένα ντουέτο που επίτηδες έχει επιλέξει την ουδετερότητα φύλου. Η αρμονία, η αβρότητα, η αντιπαλότητα: Ποια πλευρά θα πει την τελευταία λέξη;

Διάρκεια: 20 λεπτά
Τρέιλερ: https://vimeo.com/722691602

Sidonie Fossé

Η Sidonie Fossé σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο της Ρουέν και στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού, στο Τμήμα Σύγχρονου Χορού. Έγινε μέλος της ομάδας της σχολής Rudra Béjart της Λωζάνης κι έπειτα των μπαλέτων Béjart. Αργότερα, συνεργάστηκε με τον Joost Vrouenraets στο Gotra Ballet. Το 2010, ίδρυσε την ομάδα-πρότζεκτ Opinion Public όπου δραστηριοποιείται ως χορεύτρια-χορογράφος. Εργάστηκε επίσης ως βοηθός χορογράφος για το Konzert Theater της Βέρνης, για τα Μπαλέτα της Όπερας του Ρήνου και για τα Grands Ballets του Καναδά. Επίσης πήρε μέρος στη δημιουργία του Rocking Chair, μιας πρωτότυπης παραγωγής της Opinion Public, όπου «κάθε επιλογή απαιτεί και μια θυσία».

Victor Launay

O Victor Launey σπούδασε σε διάφορες σχολές της Γαλλίας και της Ελβετίας και στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορες ομάδες στην Ευρώπη. Συμμετέχει στο ” …Cupid s’en fout ” του Μπαλέτου της Εθνικής Όπερας του Ρήνου, ενώ έχει συνεργαστεί σε πολλές παραστάσεις της χορογραφικής κολεκτίβας Opinion Public. Το 2014 δημιούργησε την ομάδα “Les Vikings” και το ντουέτο “Etreinte”. Το 2015, ανέβασε το “l’Aveuglement”, που του χάρισε το πρώτο βραβείο στο Certamen de Burgos & New-York και το ειδικό βραβείο του Biarritz στο Concours des Synodales. Με την ομάδα του ανέβασαν το “Bajo Los Arboles” για τα Μπαλέτα της Σιένα (Ιταλία 2015) και το “Historia de un segundo” για το Dantzaz (Ισπανία 2016). Συνεργάστηκε επίσης με την ομάδα Via Verde στη δημιουργία της παράστασης μαριονέττας “L’enfant perdu” στη Γαλλία. Το 2017, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διαγωνισμό της Βέρνης και την επόμενη χρονιά δημιούργησε το “Einstein” για το Konzert Theater της Βέρνης. Ταυτόχρονα, διδάσκει σε διάφορες ομάδες και προεπαγγελματικά τμήματα στην Ευρώπη, αλλά και σε σχολές χορού.

Βιετνάμ – Καναδάς

Soliloquy σημαίνει μονόλογος. Το έργο είναι ένας μονόλογος που απευθύνεται στον εαυτό, η έκφραση της σκέψης φωναχτά. Στο σόλο αυτό, ο ερμηνευτής περιπλανιέται αναμηρυκάζοντας τις ίδιες του τις σκέψεις και προκαλώντας τον εαυτό του να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα, τις αμφιβολίες και τις αγωνίες του. Στη διάρκεια αυτής της εσωστρεφούς αναζήτησης, μοιράζεται τη σκηνή με ένα σκελετό ο οποίος συμβολίζει το τελευταίο ίχνος της ανθρώπινης υπόστασής του. Έτσι προκύπτει ένα βαλς του ανθρώπου με το κουφάρι του, που προκαλεί ένα ποταμό εξομολογήσεων, κατηγοριών και συζητήσεων.

Ο απαισιόδοξος, σχεδόν μοιρολατρικός τόνος του έργου έρχεται σε αντιπαραβολή με τη χαρά και την ειλικρίνεια, με στόχο να ερεθίσει τη φαντασία και να αμφισβητήσει την τάση της για άρνηση. Με την ευχή η αδράνεια να δώσει τη θέση της στη δράση.

Χορογραφία, σύλληψη και ερμηνεία: Charles Brecard
Σχεδιασμός Φωτισμού: Mateo Barrera
Πρωτότυπη Σύνθεση: Mateo Barrera
Μουσική που χρησιμοποιήθηκε: Matt Elliott

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στα: Festival Quartiers Danses – Σεπτέμβριος 2021, Μόντρεαλ, Καναδάς – Len&Soie – Πολιτιστικό Κέντρο Βιετνάμ – Οκτώβριος 2021
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας στο Festival Quartiers Danses

Διάρκεια: 25 λεπτά
Trailer: https://youtu.be/n2GDoGirwRI

Charles Brecard

Ο Charles Brecard, με καταγωγή από το Βιετνάμ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Καληδονία. Το 2013 εγκαταστάθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά όπου και αποφοίτησε από το Ecole de Danse Contemporaine (EDCM). Ως περφόρμερ συνεργάστηκε με τις ομάδες Parts+Labour_Danse, Animals of Distinction, Lilith&Cie, Andrea Pena, 14lieux, Skeels Danse, ενώ ερμήνευσε και προσωπικές του δουλειές. Η αμείωτη φιλοπεριέργειά του τον οδήγησε στη δημιουργία της τεχνικής «Fluidify», που βασίστηκε στην εμπειρία του στους παραδοσιακούς, σύγχρονους αλλά και street χορούς, όπως και στο επάγγελμά του ως θεραπευτή μασάζ. Έχει μοιραστεί την τεχνική του αυτή με επαγγελματίες σε διάφορες σχολές και εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως τα EDCM, Sinedomo, Big Bang program, the CND Paris, Tjibaou Cultural Center, αλλά και με ερασιτέχνες ως καλλιτεχνικός συντονιστής. Συχνά οργανώνει εργαστήρια κίνησης σε σχολές χορού του Μόντρεαλ με στόχο την ανταλλαγή, τη γνωριμία, τη σωματική άσκηση. Έχει αναπτύξει ένα χορογραφικό σύμπαν όπου κυριαρχεί η έντονη σωματικότητα και η θεατρική ποίηση. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις και σχήματα ως συνεργάτης ή δημιουργός, ενώ το προσωπικό του σόλο «SOLILOQUY» απέσπασε πρόσφατα το βραβείο για την καλύτερη ερμηνεία στο Festival Quartiers Danses.

Instagram

SCOTOMA
Lisard Tranis & Clémentine Telesfort

Ισπανία

ΕΣΥ ΚΟΙΤΑΣ, ΜΑ ΤΙ ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΛΕΠΕΙΣ;

Το Scotoma είναι ένα έργο που μιλάει για την έννοια της προσοχής. Μια πρόσκληση για να συλλογιστούμε τι τραβάει και τι κατευθύνει την προσοχή μας.
Μπορούμε άραγε να συνειδητοποιήσουμε τι παρακάμπτουμε και να αντιληφθούμε τι κρύβεται, ακόμα και με την πρώτη ματιά;
Το έργο αυτό μας καλεί να παρατηρήσουμε τη συνάντηση δύο ανθρώπων που είναι βυθισμένοι ο καθένας στον δικό του κόσμο.
Θα δώσουν ο ένας στον άλλο την ευκαιρία να ανακαλύψουν άλλες προοπτικές, οι οποίες θα τους επιτρέψουν να ανοίξουν το βλέμμα προς κάτι που δεν ήξεραν καν πως υπήρχε.
Θα καταφέρουν όμως να το εκτιμήσουν στ’ αλήθεια ή θα καταλήξουν να το χάσουν από τα μάτια τους;

Σκηνοθεσία και Ερμηνεία: Clémentine Telesfort & Lisard Tranis
Πρωτότυπη Μουσική:  Otis Jones
Μια συμπαραγωγή των: Danseu Festival, Centre Civic de la Barceloneta & l’Estruch Fabrica de Creació
Με την υποστήριξη: Nunart Gràcia & IAB Institute of the Art Barcelona
Εξωτερικός παρατηρητής: Hansel Nezza
Σκηνογραφία: Diego Sinniger de Salas
Ευχαριστίες: Iris Borràs Anglada, Valentine Ezavin & Valentina Azzati

Διάρκεια: 25 λεπτά
Τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=7tgBu9vWp4E, https://www.youtube.com/watch?v=jdKJPTExvRI

Με την υποστήριξη του Acción Cultural Española (AC/E)

May 2021 – Mostra Centre Civic de la Barceloneta (ES)
▸ June 2021 – Cadiz en Danza (ES)
▸ June 2021 – SBEM Festival, Sant Boi (ES)
▸ July 2021 – Festival Dance Days Chania (GR)
‣ August 2021 – Danseu Festival (ES)
‣ August 2021 – Le Bazar Festival (FR)
‣ September 2021 – Festival Per Amor a l‘hart (ES)

Lisard Tranis

Ο Lisard Tranis σπούδασε στο Ινστιτούτο Θεάτρου της Βαρκελώνης και κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Χορού, το οποίο του προσέφερε μια υποτροφία στο Peridance Capezio Center της Νέας Υόρκης. Αργότερα έγινε μέλος των Verve, της διεθνούς ομάδας που απαρτίζουν οι μεταπτυχιακοί σπουδαστές της σχολής σύγχρονου χορού Northern (NSCD) στο Λιντς της Αγγλίας, όπου και έλαβε βραβείο Εξαιρετικής Επίδοσης. Ο Lizard έχει δώσει παραστάσεις σε όλο τον κόσμο μέσα από τη συνεργασία του με ομάδες όπως, μεταξύ άλλων, και οι Guy Nader & Maria Campos, Lali Ayguadé, Phoenix Dance Theater, Hagit Yakira Dance, James Wilton Dance και José Besprosvany. Διδάσκει διεθνώς σε διάφορα φεστιβάλ και συνεχίζει με αμείωτο ενδιαφέρον να αναπτύσσει την προσωπική του γλώσσα ως χορογράφος.

Clémentine Télesfort

Η Clémentine Telesfort είναι βραβευμένη χορεύτρια με παραστάσεις και διδασκαλίες σε όλο τον κόσμο. Σπούδασε στο Trinity Laban του Λονδίνου και αργότερα εντάχθηκε στην ομάδα Verve της σχολής Σύγχρονου Χορού Northern στο Λιντς. Έχει συνεργαστεί με ομάδες όπως οι Guy Nader and Maria Campos Company, Lali Ayguadé Company, Anton Lachky, Jamaal Burkmar και Gecko. Παράλληλα με την υποκριτική, η Clémentine έχει μέσα στα χρόνια αναπτύξει τη δική της χορογραφική γλώσσα και προσωπικές της δουλειές έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Από το 2015, διδάσκει σε σχολές και φεστιβάλ. Εξακολουθεί να εκπαιδεύεται σε διάφορους άλλους τομείς, όπως σωματικό θέατρο, κλόουν, contact improvisation, αλλά και να μελετά πρακτικές που έχουν να κάνουν με το σώμα και τις πολεμικές τέχνες όπως το Systema (ρωσική πολεμική τέχνη) και το Play-Fight με τον Bruno Caverna. Το 2019, επιμελήθηκε και διεύθυνε το πρώτο φεστιβάλ PinkHouse (μέρος του Διεθνούς Περιφερειακού Καλλιτεχνικού Φεστιβάλ) στη βόρεια Γαλλία

Ελλάδα

Δύο πλάσματα πασχίζουν να υπάρξουν. Όλα σπάζουν και ξαναφτιάχνονται. Ο κόσμος και τα σώματα ξανακολλάνε σε συνδυασμούς που διαρκώς αλλάζουν.
Δεν ξέρουν αν τελικά θα καταφέρουν να αποφύγουν αυτό που έρχεται να τα συνθλίψει. Παραδόξως συνεχίζουν με πάθος τον απροσδιόριστο κύκλο της ύπαρξης τους, το μόνο που τους έχει μείνει άλλωστε είναι η επιβίωση. Δεν είναι ένα θαύμα η ζωή; Κάποιες στιγμές μοιάζουν ελάχιστα και φοβισμένα, κάποιες άλλες κάπως επιθετικά. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, είναι απολύτως ακίνδυνα. Μακάρι να τα καταφέρουν!

Σύλληψη – Χορογραφία: Νατάσα Σαραντοπούλου
Ερμηνεία: Ιωάννα Αντώναρου, Νατάσα Σαραντοπούλου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Σκηνικά – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική Σύνθεση: Παύλος Κατσιβέλης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθοί: Γιάννης Σταυρόπουλος, Φοίβος Πετρόπουλος
Φωτογραφίες: Άρης Παπαδόπουλος, Περικλής Πραβήτας
Παραγωγή: Εν Εξάλλω ΑΜΚΕ, Καλλιτεχνικός Οργανισμός Πρόσωπο

Διάρκεια: 30 λεπτά

Ευχαριστούμε θερμά τους:
Γιώργο Χανό
Χριστίνα Μαραμπουτάκη
Το πολιτιστικό κέντρο Δήμου Αλίμου για την παραχώρηση χώρου προβών
&
Το συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής  “Acid Arab” για την παραχώρηση του μουσικού θέματος “Électrique Yarghol”.

Η παράσταση “SAUVAGE” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του
Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ.

Ελλάδα

Αθήνα, σήμερα, τώρα. Το σπίτι ενός άνδρα, ο πιο προσωπικός του χώρος, φιλοξενεί ως κρησφύγετο του αστικού εργένικου μύθου τις εκφάνσεις και τις πτυχές του χαρακτήρα του και αποκαλύπτει τους τρόπους και τα μέσα διαφυγής από την καθημερινότητά του.

Μετά το σόλο της γυναίκας που διαμένει στην οδό «Πύθωνος 36», που πρωτοπαρουσιάστηκε τον Μάιο του 2019, ανοίγει η κλειδαρότρυπα του απέναντι διαμερίσματος στη συμβολή με την οδό «Κρίσσης 11». Το κοινό γίνεται θεατής ακόμα ενός ενδιάμεσου χώρου όπου το προσωπικό γίνεται δημόσιο φέρνοντας στο προσκήνιο  τον άνθρωπο, που στέκεται απέναντι στον κόσμο, μα πιο πολύ απέναντι στον εαυτό του.

σύλληψη | χορογραφία: Βάσω Γιαννακοπούλου
ερμηνεία | συν-δημιουργία: Νώντας Δαμόπουλος
δραματουργία | συν-δημιουργία: Σίμος Πατιερίδης
μουσική | live electronics: Χρύσανθος Χριστοδούλου
σχεδιασμός φωτισμού: Τάσος Παλαιορούτας
σκηνογραφική επιμέλεια | κοστούμι: Κένι Μακλέλαν
κατασκευή καρέκλας: Πέτρος Συρίγος
φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου
βίντεο | φωτογραφία: Αλέκος & Χρήστος Μπουρελιάς
επικοινωνία: Mαρία Κωνσταντοπούλου
παραγωγή | εκτέλεση: Shared productions

Το “FLUTTER” επιχορηγούμενο από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού 2020-2021 έκανε πρεμιέρα τον Δεκέμβριο του 2021 στο ΒIOS στην Αθήνα.

Διάρκεια:  50 λεπτά
Trailer: https://vimeo.com/719985969, https://vimeo.com/720047966

Βάσω Γιαννακοπούλου

Η Βάσω Γιαννακοπούλου  γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε χορό στη σχολή χορού της Δ. Γρηγοριάδου, στο φυτώριο της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (K.Σ.Ο.Τ) και αποφοίτησε από το Κέντρο Παραστατικών Τεχνών. Αφιερώθηκε στην έρευνα του ανθρώπινου σώματος και αυτό ήταν που την οδήγησε στις μετέπειτα σπουδές της πάνω στη μέθοδο Feldenkrais. Από το 1990 η καριέρα της στον χορό εμπλουτίστηκε με τη συμμετοχή της σε διεθνείς παραγωγές και τη διδασκαλία σύγχρονου χορού. Η πρώτη της χορογραφική δουλειά Night Miror (2003) έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και Φεστιβάλ Χορού Αθήνας. Ιδρύει μαζί με τον φωτιστή Τάσο Παλαιορούτα την χοροθέατρο Νταλίκα (2004), έργα της «Δίγωνο» (2004), «Φύλλο και φτερό» (2005), «Πουθενά» (2006), «Ευγενείς αποδράσεις» (2008), «Η Μαρία πάει στο ποτάμι» (2010), «Πύθωνος 36» (2019) έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή φεστιβάλ χορού στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εργάστηκε στην χορογραφική ομάδα των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 και τελετής έναρξης των Ευρωπαϊκών Αγώνων Μπακού 2015 υπό́ την καλλιτεχνική διεύθυνση και σκηνοθεσία του Δ. Παπαϊωάννου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Χορού́ με τον οποίο έχουν πραγματοποιήσει σειρά από δράσεις, χορογραφικά εργαστήρια και παραστάσεις σε Φεστιβάλ Χορού θέατρα και διοργανώσεις ανά την Ελλάδα. Έχει επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις με σκηνοθέτες μεταξύ αυτών: Δ. Ξανθόπουλος, D. Olbrychski, Γ. Μαυραγάνη, Ν. Φωσκόλου κ.α.

Νώντας Δαμόπουλος 

Ο Νώντας Δαμόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό́ σε μια πληθώρα ατομικών και ομαδικών αθλημάτων και σε επίπεδο πρωταθλητισμού́ με τον κλασικό αθλητισμό (400 εμπόδια), λαμβάνοντας πανελλαδικές διακρίσεις. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τον χορό. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Δέσποινας Γρηγοριάδου (2011) και από την Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθήνας με δύο ειδικότητες, την «Ορχηστική» και τον «Ελληνικό Πραδοσιακό Χορό» (2019). Έχει συνεργαστεί με τους: Χριστίνα Σουγιουλτζή, Πατρίσια Απέργη, Μαρίζα Βινιεράτου, Ίρις Καραγιάν, Τζένη Αργυρίου, Σοφία Μαυραγάνη, Χρήστο Παπαδόπουλο, Χάρη Κούσιο, Νατάσσα Αβρά, Βασιλείου Φίλιππο κ.α. δίνοντας παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει χορέψει στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού δικτύου Aerowaves, καθώς τα έργα Dopa της Πατρίσιας Απέργη, Man II του Χάρη Κούσιου και Elvedon του Χρήστου Παπαδόπουλου έχουν επιλεγεί και ταξιδέψει. Τον ενδιαφέρει η σύμπραξη αθλητισμού και χορού και συγκεκριμένα το καλλιτεχνικό αποτύπωμα που προκύπτει από τη σχέση αυτή σε παραστατικές δράσεις.