Προβολή ταινιών – Norma Marcos
Παλαιστίνη – Γαλλία
Προβολή ταινιών της Norma Marcos
* Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτιδα
A long hot summer in Palestine (2018)
Γύριζα μια ταινία –παρέα με την ανιψιά μου τη Yara, που συμμετείχε και στην προηγούμενη ταινία μου– με θέμα τις γυναίκες και τη «φυσιολογική» καθημερινότητα στη Δυτική Όχθη, πριν τον πόλεμο στη Γάζα τον Ιούνιο του 2014. «Είμαι 16 χρόνων και ήδη έχω βιώσει τρεις πολέμους», έγραφε η Παλαιστίνια Farah Baker σε ένα tweet που διαβάστηκε από 70.000 άτομα ύστερα από τον βομβαρδισμό του σπιτιού της στη Γάζα. Σοκαρισμένη, συνειδητοποίησα ότι από εκείνη τη στιγμή η ταινία μου θα έπαιρνε άλλη τροπή.
Η ταινία μου παραθέτει σε αντιπαραβολή εικόνες του πολέμου, των εποικισμών και του τείχους, αλλά και εικόνες από την ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης. Παρά τους απανωτούς πολέμους και την καταπίεση που έχει ζήσει ο παλαιστινιακός λαός, οι άνθρωποι πάντα προσπαθούσαν να ξαναχτίσουν την κοινωνία τους μέσα από τα συντρίμμια.
Ένας καλλιτέχνης, ένας αρτοποιός, ένας αγρότης, ένας ανθοπώλης, ένας τραπεζίτης, κάποιες γυναίκες οδηγοί αγώνων και μία δήμαρχος από τη Δυτική Όχθη φωτίζουν την κατάσταση μέσα από μια νέα ματιά.
Η κάμερά μου συνάντησε Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης. Μέσα από το βλέμμα του καλλιτέχνη, του τραπεζίτη, της οδηγού αγώνων, της δημάρχου…ανακαλύπτουμε πώς έχει επηρεάσει η διαμάχη την καθημερινή τους ζωή, παρακολουθούμε τις ενέργειες αλληλεγγύης τους στη Γάζα και τις προσπάθειές τους να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, παρά την καταπίεση και τη βία του Ισραήλ.
Συντελεστές
Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 74min
Σκηνοθεσία: Norma Marcos
Κάμερα: Norma Marcos
Ήχος: Norma Marcos
Παραγωγοί: Norma Marcos και Marie-Clémence Paes
Εγγραφή voice over: Philippe Fabbri
Μουσική: Agnès Vincent και Αραμαϊκή μουσική
Μοντάζ: Cesar Paes, Catherine D’hoir, Théo Carrere
Παραγωγή: Xavier Decraenne
Μοντάζ ήχου: Catherine d’Hoir, Adam Wolny
Μίξη ήχου: Adam Wolny, Adrien Ingelbert
Color Grading: Kevin Stragliati
Καλλιγραφία: Ahmed Dari
Υποτιτλισμός: Norma Marcos, Théo Carrere
Μετάφραση: Norma Marcos & Richard Howard
Laboratory Post production: Polyson, Patrick Long
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Παλαιστίνη
Σημείωμα της σκηνοθέτιδος
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Βηθλεέμ, Ανατολική Ιερουσαλήμ, Κοιλάδα του Ιορδάνη.
Είμαι Παλαιστίνια και ζω πάνω από 25 χρόνια στη Γαλλία. Η δουλειά μου πάντα συνδυάζει την αραβική μου καταγωγή με την κουλτούρα της εκάστοτε χώρας που με φιλοξενεί. Η καταπίεση και η αγάπη για την ομορφιά είναι οι δύο θεματικές που πάντοτε με συνάρπαζαν και μου προκαλούσαν την επιθυμία να φτιάχνω ταινίες. Είναι οι οδηγοί στη δουλειά μου ως κινηματογραφίστρια. Ήθελα να κάνω μια ταινία για τους Παλαιστίνιους στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, καθώς και για το πόσο ισχυρή είναι η μεταξύ τους σύνδεση παρά τα όσα (και όσους) επιχειρούν να τις χωρίζουν. Η ραχοκοκαλιά της ταινίας είναι η αλληλεγγύη ανάμεσα στους Παλαιστίνιους. Είτε ζουν στη Γάζα, είτε στη Δυτική Όχθη, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια τραγική καταπίεση. Στο έργο αυτό έχω δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στις μαρτυρίες Παλαιστίνιων γυναικών. Η ταινία μου A long hot summer in Palestine μας μεταφέρει στον κόσμο της τέχνης, των ήχων, της πολιτικής ζωής, αλλά και στα χρώματα της καθημερινότητας, παραμένοντας σε εγγύτητα με μια σχεδόν άγρια φύση. Η φύση της Παλαιστίνης έχει μια μυστικιστική ατμόσφαιρα: μοναστήρια, ερημιές, περιβόλια και λόφοι, που όλα τους μας μεταφέρουν στο πολύ μακρινό παρελθόν. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας αντιπαραβάλλονται η ομορφιά, η βία και η παρανόηση. Την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, γύρισα μια σκηνή στο μοναστήρι των Καρμελιτών στη Βηθλεέμ, όπου βλέπουμε μια γάτα να θηλάζει γαλήνια τα μωρά της, υπό τους εκκωφαντικούς ήχους των πολεμικών αεροσκαφών του Ισραήλ. Μια ακραία αντίθεση στη σιωπηλή ομορφιά του μοναστηριού… Παρομοίως, ήθελα και οι ήχοι της ταινίας να λειτουργούν κάπως σαν χαρακτήρες από μόνοι τους. Κάποιες φορές μάς πλημμυρίζουν με θλίψη, άλλες με χαρά. Η παλαιστινιακή κοινωνία εξακολουθεί να απαιτεί ελευθερία, να επιθυμεί απλώς μια φυσιολογική ζωή. Οι ισραηλινές αρχές αλλά και οι Παλαιστίνιοι φονταμενταλιστές (αν και λίγοι ζουν στην Παλαιστίνη) εξακολουθούν να περιφρονούν την ακόρεστη αυτή δίψα για ζωή και ελευθερία. Κανείς τους όμως δεν έχει καταφέρει να μετατρέψει τους Παλαιστίνιους σε δούλους.
Κατά τον αιδεσιμότατο Mitri Raheb, «ο Παλαιστινιακός λαός (Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Εβραίοι της Παλαιστίνης) αποτελούν σημαντικό όσο και δυναμικό συνεχές από την Κανά στους βιβλικούς χρόνους, από την εποχή των Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Αράβων και των Τούρκων έως τη σημερινή εποχή. Είναι λαοί αυτόχθονες που επιβίωσαν πέρα από τις αυτοκρατορίες και τους κατακτητές. Άλλαξαν τη γλώσσα τους από την Αραμαϊκή και την Ελληνική στην Αραβική, ενώ η ταυτότητά τους μεταβλήθηκε από Χανανίτες, Χιτίτες, Χιβίτες, Περιζίτες, Γιργασίτες, Αμορίτες, Ιεβουσαίοι, Φιλισταίοι, Ισραηλίτες, Ιουδαίοι/Σαμαρείτες, Ασμοναίοι, Εβραίοι, Βυζαντινοί, Άραβες, Οθωμανοί, και Παλαιστίνιοι. Η ταινία μου δείχνει τέσσερις μήνες από τη ζωή των ανθρώπων στη Δυτική Όχθη, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική και πολιτική κρίση που προκλήθηκε από τους μαζικούς βομβαρδισμούς στη Γάζα. Πέρα από τις κοινοτοπίες που επαναλαμβάνονται στις ειδήσεις, η ταινία μου μάς θυμίζει πως ο λαός της Παλαιστίνης εξακολουθεί να δημιουργεί τέχνη, να εξελίσσει τον πολιτισμό, να κάνει αθλητισμό και απλώς να ζει τη ζωή του.
Norma Marcos
Σκηνοθέτις
Fragments of a lost Palestine (2010)
Η ταινία αυτή είναι ένα υποκειμενικό ταξίδι με τη μορφή αποσπασματικών αναμνήσεων στην εξορία από την πατρίδα μου, την Παλαιστίνη.
Τις περισσότερες φορές, η τέχνη προέρχεται από τις ρίζες μας. Οι εξόριστοι Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες πάντα επιστρέφουν στα θέματα των πάτριων εδαφών, όπως οι συγγραφείς ή καλλιτέχνες που έγραψαν ή ζωγράφισαν έργα με θέμα την πατρίδα τους –ο Τζέιμς Τζόυς τον Οδυσσέα, ο Πικάσο τις ταυρομαχίες.
Η σκηνοθέτης ξαναζεί την έρημο, τα πουλιά, το φυτικό και ζωικό κόσμο, τις πεταλούδες, τα ηλικίας 2000 ετών ελαιόδεντρα, τη Νεκρά Θάλασσα, τα παραδοσιακά γεωμετρικά αρχιτεκτονικά μοτίβα των παραθύρων και των θυρών, τους διαφορετικούς ουρανούς της Παλαιστίνης, τους μιναρέδες, τις καμπάνες.
Κριτικές από τον Τύπο:
FRAGMENTS OF A LOST PALESTINE: Με φόντο έναν «φευγαλέο» χώρο ανάμεσα στην φυσιολογικότητα και το πουθενά, η βαθιά προσωπική αυτή ταινία καταγράφει το δίλημμα της κινηματογραφίστριας Μάρκος, η οποία κατέχει παλαιστινιακό και γαλλικό διαβατήριο, αλλά δεν αναγνωρίζεται ως υπήκοος καμιάς από τις δύο χώρες από τις Ισραηλινές αρχές. Παγιδευμένη αρχικά σε ένα γραφειοκρατικό «πουθενά», όταν της αρνήθηκαν την είσοδο στην Παλαιστίνη ώστε να βοηθήσει τη μητέρα της που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, βιώνει τελικά μια νίκη με τη μορφή τούτης της ταινίας: ενός οδοιπορικού γεμάτου εικόνες της καθημερινότητας του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντός της.
USA. Arabs.com. Barbara Scharres
Η Παλαιστίνια Norma Marcos έχει γαλλικό διαβατήριο, κι όμως είναι πολίτης του πουθενά. Οι Ισραηλινές αρχές τής απαγορεύουν την είσοδο στην Παλαιστίνη κι έτσι αδυνατεί να επισκεφθεί τη μητέρα της, ενώ αναγκάζεται να περάσει πάρα πολύ χρόνο στο τηλέφωνο με εκπροσώπους της γραφειοκρατίας και της ταλαιπωρίας. Όταν επιτέλους τής επιτρέπεται η επίσκεψη στο σπίτι της, θέλει να δείξει στο φίλο της τον Stefan πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν όσο πιο φυσιολογικά μπορούν τη ζωή τους, πέρα από την κατοχή, και ότι υπάρχει μια ζωηρή και δραστήρια Παλαιστίνη μακριά από τις ειδήσεις περί βίας και πολέμου. Η Μάρκος μάς δείχνει πως παρά την αναπόφευκτα έντονη πολιτική ατμόσφαιρα, η ζωή απλώς συνεχίζεται.
The New York Times, online
Συντελεστές
Είδος: Ντοκιμαντέρ
Διάρκεια: 74 λεπτά
Σκηνοθεσία: Norma Marcos
Κάμερα: Norma Marcos
Ήχος: Norma Marcos
Παραγωγοί: Norma Marcos και Fernand Garcia
Μίξη ήχου: Simon Apostolou
Μοντάζ: Manu Bodin
Εγγραφή Voice Over: Xavier Griette
Υποτιτλισμός: Isabelle Erchoff
Μετάφραση: Norma Marcos & Richard Howard
Καλλιγραφία: Ahmed Dari
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Παλαιστίνη
Τρέιλερ: –
Norma Marcos
Η Norma Marcos είναι Παλαιστίνια κινηματογραφίστρια και σεναριογράφος. Το 1989 ήταν βοηθός σε μια ταινία για τον Γιάσερ Αραφάτ σε παραγωγή ARTE. Επίσης, συν-σκηνοθέτησε το Bethlehem at Christmas σε παραγωγή Canal+.
Ως σκηνοθέτις, υπογράφει την ταινία The Veiled Hope, σε παραγωγή France3, η οποία προβλήθηκε σε πάνω από 10 ευρωπαϊκά τηλεοπτικά κανάλια, σε διανομή Women Make Movies.
Άλλες ταινίες της είναι οι: Waiting for Ben Gurion, Fragments of a Lost Palestine, Wahdon – μια μικρού μήκους ταινία που προβλήθηκε από το France3 Corse– και A Long Hot Summer in Palestine, η οποία προβλήθηκε σε 44 κινηματογράφους στη Γαλλία και έλαβε ειδική μνεία στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ιταλίας.
Οι ταινίες της έχουν λάβει μέρος σε πολλά διεθνή φεστιβάλ: Άμστερνταμ, Ρότερνταμ, Σαν Φρανσίσκο, Κέσγουικ –και διανέμονται από την ESC.
Κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο Σεναρίου ανάμεσα σε 357 υποψηφιότητες για την ταινία της Nouzha.
Πρόσφατα έγραψε το σενάριο για μια νέα ταινία: Sami, Like Dew Drops on thorns.
Έχει τιμηθεί με αρκετά διεθνή βραβεία όπως το Laureate of Villa Medicis Hors Les Murs για την ταινία της Retrouvez Jerusalem, όπως και το Knight fellowship του Πανεπιστημίου του Stanford.
Το βιβλίο της Τhe Veil of Despair, Women, Sexuality and Feminism of Palestine εκδόθηκε από τον γαλλικό εκδοτικό οίκο Riveneuve, ενώ τα δικαιώματά του αγοράστηκαν στα γαλλικά από το Πανεπιστήμιο Princeton.
Έχει λάβει βραβεία από φορείς και διαγωνισμούς όπως: Stiftung Umverteilen, Mediscript, Sources 2, και Reuters Knight fellowships του Πανεπιστημίου Stanford, για το οποίο και επιλέχθηκε ανάμεσα σε 185 δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο.