Η ομάδα σωματικού θεάτρου Iraqi Bodies σχηματίστηκε εμπευσμένη από δραματουργούς όπως οι Antonin Artaud, Jerzy Grotowski, Eugenio Ionesco και Samuel Beckett.
Τα μέλη της ομάδας ήταν νέοι φοιτητές Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαγδάτης, στο Ιράκ. Ξεκίνησαν το 2002, παρουσιάζοντας έργα τους σε φεστιβάλ στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Νότια Κορέα και το Ιράκ, μέχρι το 2006, όταν ένα από τα μέλη σκοτώθηκε λόγω της αυξημένης σεκταριστικής βίας στη χώρα μετά την Αμερικανική εισβολή το 2003.
Ένα από τα μέλη, ο Anmar Taha, πυροβολήθηκε επίσης την ίδια περίοδο. Μετακόμισε στη Σουηδία, όπου το 2009 κατάφερε να ξαναρχίσει να εργάζεται ως χορογράφος, περφόρμερ και καλλιτεχνικός διευθυντής των Iraqi Bodies.
Η αναγκαιότητα της αφήγησης ιστοριών μέσα από τη δική μας σωματική έκφραση προέκυψε από τις αναμνήσεις που υπάρχουν κρυφά στο σώμα μας. Από τα ερείπια μιας εμπόλεμης χώρας βρεθήκαμε υποσυνείδητα να ασχολούμαστε με μυθικές εικόνες από ένα χαμένο πολιτιστικό παρελθόν επηρεασμένο από παραδόσεις του Γκιλγκαμές και των Σουμερίων, συνυφασμένες με τις σύγχρονες τελετές και έθιμα των μουσουλμάνων, καθώς και τις παραδόσεις των Σούφι. Αυτές οι επιδράσεις δημιούργησαν ένα σύνολο αρχαϊκών χαρακτηριστικών που ευδιάκριτα χρωματίζουν τη δουλειά μας. Ήταν λες και τα σώματά μας διοχέτευαν μία συλλογική μνήμη και ο μόνος τρόπος για μας την μετατρέψουν ήταν να παρουσιαστεί σε θεατρικές συνθέσεις.
Η δουλειά μας έχει έκτοτε εξελιχθεί μαζί με την προσωπική μας ζωή. Η μετάβαση προς την Ευρώπη αποδείχτηκε ότι είναι μια πρόκληση και αναζωπύρωση θεατρικής έμπνευσης. Εκτεθειμένοι σε μια κοινωνία τόσο διαφορετική από αυτή που ήρθαμε, προσπαθήσαμε να βρούμε τα σημεία σύγκλισης μεταξύ Ανατολής και Δύσης στην κοινή μας ανθρωπιά. Αυτό σήμαινε ότι τα θέματα τα οποία είχαμε αντιμετωπίσει έγιναν ένα με μία πραγματικότητα όπου προτεραιότητα έχουν άλλες αξίες από εκείνες που είχαμε συνηθίσει. Παρά την καταπίεση που υποστήκαμε στο Ιράκ λόγω των καλλιτεχνικών μας φιλοδοξιών, ήμασταν ακόμα διαποτισμένοι από αξίες όπως η ομαδικότητα και η γενναιοδωρία. Οι αξίες αυτές ήταν αντίθετες στη νέα μας πραγματικότητα, που υποστήριζε την ατομικότητα, τη δομή και την προμελέτη. Πώς θα μπορούσαν αυτές να συγχωνευθούν στη δουλειά μας και στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε; Ποιες ιστορίες θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς να θεωρηθούμε διαφορετικοί;
Βρήκαμε την τομή αυτή στα έργα από όπου ξεκινήσαμε, στα έργα των Antonin Artuad, Jerzy Grotowski, Eugenio Ionesco, Samuel Beckett και άλλων. Αφήνοντας το σώμα να μιλήσει για το τραύμα της ζωής και για δυσάρεστες καταστάσεις, η δουλειά μας μπορούσε να υπερβεί κάθε ανθρώπινη διαφορά και να δημιουργήσει σκηνές μιας πραγματικότητας που όλοι μοιραζόμαστε. Μια ποιητική πραγματικότητα που βρίσκει το φως στο πιο βαθύ σκοτάδι της ζωής.

Στο πλαίσιο του Artistic Residency πραγματοποιήθηκε η παράσταση “KILLING FROM A DISTANCE”.

Ανησυχούμε και φοβόμαστε για την τρέχουσα κατάσταση των πολιτικών πραγμάτων στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Οι τελευταίοι δύο μήνες ήταν μια άγρια παρέλαση του Ισλαμικού Kράτους – αφήνοντας σωρούς από καμμένα πτώματα στο μονοπάτι της. Οι παγκόσμιοι ηγέτες αποφάσισαν να θέσουν τέλος στo IK συμφωνώντας να στείλoυν στρατιωτικές δυνάμεις στην Συρία και το Ιράκ. Στην πραγματικότητα, αυτό σημάινει ότι σπίτια οικογενειών βομβαρδίζονται ανελέητα στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Αυτή η συμμαχία της Δύσης έχει επίσης εκφράσει απροθυμία να βρει κοινά σημεία με τη Ρωσία και το Ιράν στον αποκαλούμενο αγώνα τους ενάντια στο ΙΚ. Σε εμάς αυτό φαίνεται ύποπτο. Την ίδια στιγμή η Ευρώπη παρουσίαζει μια πραγματικά ανησυχητική αύξηση των εθνικιστικών και φασιστικών κομμάτων στις τελευταίες εκλογές της ΕΕ. Το τελευταίο παράδειγμα αυτής της τάσης είναι η νίκη της Sverigedemokraterna στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της Σουηδίας. Αυτό που βλέπουμε –στη Σουηδία αλλά και διεθνώς- είναι μια άρνηση των ανθρώπινων αξιών.
Παρακολουθούμε τα μέσα ενημέρωσης όπου ξανά και ξανά οι δημοσιογράφοι θέτουν κενά ερωτήματα όπως «γιατί;» και «πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;» Φοβόμαστε ότι τα ερωτήματα αυτά θα οδηγήσουν τους πολίτες της Ευρώπης σε ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση απάθειας και αδυναμίας. Το πρόβλημα είναι εδώ και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Βομβαρδιζόμαστε με άδειες πολιτικές ιδεολογίες και βλέπουμε την τάση μιας πολιτικής ποπ-κουλτούρας, όπου οι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι με ό, τι νομίζουν ότι χρειάζονται και ό, τι νομίζουν ότι θα πάρουν -κατά προτίμηση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η βασική μας ανησυχία δεν είναι οι κούφιες ιδεολογίες, αφού οι ιδεολογίες που χτίζονται πάνω σε διεξοδική ανάλυση και σε ισχυρά επιχειρήματα μπορούν στην πράξη να αποδειχθούν απατηλές. Αρνούμαστε κάθε ιδεολογία -κούφια, έγκυρη ή ποπ-κουλτούρας. Αντ ‘αυτού θέλουμε να κινηθούμε προς την κοινή μας εμπειρία της ανθρώπινης ύπαρξης. Να μοιραστούμε το κενό της ύπαρξης, που θέτει τον άνρθωπο σε μια σταθερή ανισορροπία ανάμεσα στις σκέψεις του και την πραγματικότητά του.
Η αποφυγή τετριμμένων κλισέ μπορεί να φαίνεται δύσκολη σε περιπτώσεις όπως αυτή. Κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει για τις ιστορικές, πολιτικές καθώς και θρησκευτικές πτυχές, οι οποίες δίνουν μια «ανακούφιση» σε έναν τόσο ακατανόητο κόσμο, αλλά μπορούν πραγματικά να αμφισβητήσουν την αξία μιας ανθρώπινης ζωής;
Ανακατευόμαστε βλέποντας τις ειδήσεις. Δυσκολευόμαστε να αναπνεύσουμε διαβάζοντας πρωτοσέλιδα. Όλα φαίνοται πολύ δύσκολα. Είμαστε επιρρεπείς στην απάθεια. Μένουμε σιωπηλοί στα σπίτια μας χωρίς να απευθυνόμαστε σε κανέναν, χωρίς να ζητάμε βοήθεια από κανέναν.
Αρνούμαστε αυτή τη σιωπή. Τώρα δεν είναι η ώρα να μείνουμε μουδιασμένοι.
Θα ξεκινήσουμε από την αρχή.
Το Killing From A Distance είναι μια κατάδυση στα βάθη του μαρτυρίου και του παραλογισμού. Ένα μέρος στο ενδιάμεσο. Ούτε ζωντανός ούτε νεκρός. Ένα ξεχασμένο μέρος που κανείς δεν επισκέπτεται μετά τη μάχη μεταξύ των μεγάλων εγώ-κρατών. Ένα μέρος όπου οι χαμένες ψυχές περιπλανώνται σε σύγχυση, σκεπτόμενες τη σύντομη ύπαρξη τους σε τούτη τη γη, τη γεμάτη από πράξεις ασυγχώρητες.
Εμφανίζεται. Επανεμφανίζεται. Ξεκινά από την αρχή.

Σκηνοθεσία: Anmar Taha
Ερμηνεία: Ιωάννα Αντώναρου, Ναμπίλ ελ Μπαράζ, Josephine Gray
Παραγωγή: Iraqi Bodies